Nicola Yoon: Όλα για σένα

2:05:00 μ.μ.

"Είμαστε απλώς η εκροή ενός συνόλου εισροών".
Αποφάσισα να ξεκινήσω αυτή τη κριτική με μία πρόταση του βιβλίου που μίλησε στη καρδιά μου. Φυσικά, δεν μπόρεσα να την καταλάβω ολοκληρωτικά αλλά νομίζω, πως από μόνη της είναι το θαύμα ενός ανθρώπινου μυαλού και συγκεκριμένα της Nicola Yoon.
 Ξεκίνησα το ''Όλα για σένα" με την εντύπωση ότι πρόκειται για ένα βιβλίο παρόμοιο με "Το Λάθος Αστέρι". Μάλλον, όμως εγώ έκανα λάθος. Το συγκεκριμένο βρίθει από νοήματα για τη ζωή από την αισιόδοξη, όμως πλευρά.
Η Μάντλιν είναι άρρωστη και δεν μπορεί να βγει στον κόσμο. Μία μέρα μετακομίζουν στο απέναντι σπίτι μία οικογένεια. Έτσι γνωρίζει τον Όλι. Η έλξη τους είναι αμοιβαία, καταστροφική και άκρως υπέροχη. Οι συνομιλίες τους μέσω email απλώς καταπληκτικές. Το χιούμορ και των δύο είναι αστείρευτο, η προοπτική τους είναι ξεχωριστή. Η Μάντλιν δεν ξέρει πως είναι ο έξω κόσμος, ωστόσο έχει επίγνωση πολλών πραγμάτων, κάτι το οποίο την καθιστά πολύ πιο δυνατή και γενναία από τον οποιοδήποτε ζει Έξω. Ο Όλι έχει μία δυσλειτουργική οικογένεια. Ο ρόλος του ως προστάτη αυτής και ολόκληρος ο χαρακτήρας του δημιουργεί έναν έφηβο που παρόλη την εξωτερική, "συνηθισμένη" εμφάνιση του, είναι ανιδιοτελής, διψασμένος για αγάπη, κατανόηση, ειλικρίνεια και περιπέτειες ζωής.
 Το βιβλίο προβάλει πολλές καταστάσεις και αλήθειες. Θα μπορούσε να συγκριθεί ελάχιστα με τον "Μικρό Πρίγκηπα" με τη διαφορά όμως πως στο "Όλα για σένα" τα νοήματα αυτά είναι φανερά και αποτελούν σκέψεις δύο έφηβων. Σας βεβαιώνω πως θα γελάσετε πολύ αλλά και θα δακρύσετε. Θα συνειδητοποιήσετε πως η αγάπη καταστρέφει και δημιουργεί, μικραίνει και μεγαλώνει, πονάει αλλά και θεραπεύει. Πως όλα ξεκινάνε από την αγάπη και τελειώνουν σε αυτή.
 Όσον αφορά τα "δομικά στοιχεία" του βιβλίου υπάρχουν σελίδες με σχέδια και ζωγραφιές πολύ ζωντανές και ευχάριστες για τον αναγνώστη. Μεγάλο συν είναι οι ευφάνταστες παρομοιώσεις για οποιαδήποτε κατάσταση και το γεγονός πως κάθε δύσκολο συμβάν γίνεται κατανοητό ακόμα και στον πιο ανήλικο μυαλό!

Λίγα λόγια:
Πάσχω από μια σπάνια αρρώστια. Είμαι αλλεργική στον κόσμο. Δε βγαίνω από το σπίτι μου, έχω να βγω δεκαεπτά χρόνια. Τα μοναδικά άτομα που βλέπω είναι η μαμά μου και η νοσοκόμα μου, η Κάρλα. Μια μέρα ένα φορτηγό με έπιπλα σταματάει στο διπλανό σπίτι. Κοιτάζω έξω από το παράθυρό μου και τον βλέπω. Είναι ψηλός, λεπτός και φοράει μαύρα – μαύρο μπλουζάκι, μαύρο τζιν, μαύρα αθλητικά και ένα μαύρο σκουφάκι που καλύπτει τελείως τα μαλλιά του. Το βλέμμα του καρφώνεται πάνω μου. Και εγώ δεν μπορώ να τραβήξω τα μάτια μου. Το όνομά του είναι Όλι. Ίσως δεν μπορούμε να προβλέψουμε το μέλλον αλλά μπορούμε να προβλέψουμε μερικά πράγματα. Για παράδειγμα, είναι σίγουρο ότι θα ερωτευτώ τον Όλι. Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτό θα είναι καταστροφικό. 


You Might Also Like

0 σχόλια

Popular Posts

Like us on Facebook

Flickr Images

Ξεκίνησα αυτό το blog για να ικανοποιήσω το πάθος μου για τα βιβλία και την συγγραφή. Μπορεί να γίνεται "χαμός" από διάφορα άρθρα τελείως άσχετα μεταξύ τους αλλά ο καθένας δεν έχει μόνο ένα χαρακτηριστικό στην προσωπικότητά του.