Η εμπειρία μου με τον Harry Potter
4:21:00 μ.μ.
Παραδέχομαι πως είδα όλες τις ταινίες του Harry Potter πριν από λίγες μέρες και μέχρι τότε δεν είχα ιδέα ποιος ήταν αυτός ο μαγικός κόσμος που πολλοί θαυμάζουν.Κάποιες φορές έδειχνε μία από τις ταινίες στη τηλεόραση, ωστόσο πάντα την έβλεπα μισή και με όχι και τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Θεωρούσα πως δεν ήταν του γούστου μου. Παρόλ' αυτά μία και είναι καλοκαίρι και συχνά πλήττω, επέλεξα να προσθέσω στο λίστα με τις ταινίες που πρέπει να δω και αυτές του Harry Potter. Έβγαλα ένα συμπέρασμα: μεγάλο λάθος μου που δεν τις είχα δει πιο παλιά.Ήταν όλες καταπληκτικές και τόσο ξεχωριστές. Γεμάτες με μαθήματα ζωής αλλά και πλούσιες από έντονα συναισθήματα όλων των ειδών. Χωρίς καμία παρεξήγηση αυτή που μου άρεσε λιγότερο ήταν " Ο Harry Potter και η Φιλοσοφική Λίθος", διότι δεν τη θεώρησα τόσο εντυπωσιακή. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν ήταν υπέροχη. Ενώ η αγαπημένη μου είναι "ο Harry Potter και οι Κλήροι του Θανάτου" και τα δύο μέρη. Δεν θα κατάφερνα να γράψω τα στοιχεία κάθε ταινίας γιατί με αυτό θα έγραφα ολόκληρο βιβλίο, ωστόσο θα αναλύσω κάποια που με εξέπληξαν.
Αρχικά η φιλία του Ron, της Hermione και του Harry είναι υπέροχη, βαθιά και αληθινή. Ξεκινάει ως κάτι μικρό και αγνό όμως, από τη στιγμή που ο Ron και ο Harry έσωσαν το κορίτσι από το ξωτικό στις τουαλέτες δέθηκαν μεταξύ τους μέχρι το τέλος. Οι χαρούμενες στιγμές κάθε ταινίας είναι τόσες πολλές που δεν μπορώ να της απαριθμήσω μα λάτρευα όταν η οικογένεια Ουίσλι έτρωγαν μαζί με τον Harry και την Hermione ή ο χορός των Χριστουγέννων που πραγματοποιήθηκε στον ''Harry Potter και το Κύπελλο της Φωτιάς''.
Ακόμα από πρόσωπα δεν θα μπορούσα να μην αγάπησω τους δίδυμους Fred και George και να μην συγκινηθώ απίστευτα όταν ο George είναι νεκρός. Αυτοί οι δύο ήταν πάντα η σπίθα χαράς και χιούμορ όταν απαιτούνταν και αψηφούσαν τους κανόνες για χάρη όλων των μαθητών. Ο Σνέιπ παρά τα όσα έκανε συνειδητοποίησα στο τέλος πως ακόμα και ο πιο χαμένος στη ζωή μπορεί να αποδειχθεί ένας μεγάλος ήρωας. Ο καθηγητής Λούπιν και ο Σείριος Μπλακ αποτελούν διαχρονικές μορφές θάρρους, αγάπης και εντιμότητας.
Τέλος οι τρεις πρωταγωνιστές μεγαλώνουν με τρόπο που συγκινεί οποιονδήποτε που παρακολουθεί τη πορεία τους και ο έρωτας της Hermione και του Ron είναι τόσο όμορφα παρουσιασμένος που νομίζεις πως αυτοί οι δύο ήταν φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο από την αρχή. Νομίζω τα λόγια μου για την Τζίνι και τον Harry είναι περιττά.
Ήταν πραγματικά ένα υπέροχο ταξίδι και θεωρώ πως ποτέ δεν θα ξεπεράσω το αίσθημα κενού που με κατέκλυσε όταν οι ταινίες έφτασαν στο τέλος τους.
0 σχόλια